Ołtarz Anioła Stróża, barok, XVII w.
Atektoniczny w kształcie dwóch owalnych ram ujętych bujną dekoracją akantową i kwiatową z rzeźbami Mojżesza i Aarona w dolnej partii oraz św. Piotra i św. Pawła w górnej. W owalu dolnym obraz "Anioł Stróż" z końca XIX w., w górnym Madonna z Dzieciątkiem i św. Antoni Padewski. Ornamenty bogato złocone i srebrzone. Mensa sarkofagowa. (Chrzanowski, Katalog zabytków Sztuki w Polsce, 1960)
Być może, powstanie pierwszego ołtarza pod tym wezwaniem wiąże się z wcześniejszą fundacją Kazimierza Tuczyńskiego, zmarłego w 1661 r., który powołał do życia w Tucznie bractwo Anioła Stróża, o czym wspomina znany kaznodzieja jezuicki ksiądz Tomasz Młodziankowski w kazaniu wygłoszonym na pogrzebie Kazimierza. Zespoły jednak ornamentów, budujących kształt istniejącego dziś retabulum takie jak np.: kiście dojrzałych owoców, duże napęczniałe kwiaty ujęte liśćmi o delikatnej już i postrzępionej krawędzi; suchy, bogato rozczłonowany, opierający się na wiotkich łodygach akant, spokojny przy tym modelunek szat postaci - każe obiekt ten datować nie wcześniej niż na koniec XVII wieku.
Ołtarz pojawia się też po raz pierwszy w wizytacji kościoła przeprowadzonej przez Mikołaja Zalaszowskiego w 1695 roku - jeżeli tak krótki opis można identyfikować z powyższym obiektem: „(...) altare est ligneum sculptum inauratimi tituli Sancti Angeli Cuslodis (...) ad quod altare est introducta Confraternitas Sancti Angeli Custodis. In Altari est corona argentea". Korona zdobiła zapewne obraz umieszczony w części środkowej, dziś nieistniejący. Obecny nie przedstawia najmniejszej wartości artystycznej i zabytkowej. Obraz Wizji Św. Antoniego Padewskiego zdobiący zwieńczenie ołtarza, zasnuty pajęczyną i pokładami kurzu - przez co słabo czytelny - pochodzić może z wieku XVIII. (Maria Puciata, Pracownie Konserwacji Zabytków w Warszawie, Koszalińskie Zeszyty Muzealne t. 3, 1973 r.)